Heidegger’in ekstatik varlık yorumu

Heidegger, felsefesini “varlık” ve “varolan” ayırımı temelinde kurmaktadır. O, felsefi geleneğin olanlar ile ilgilendiğini ancak olanların varlığı meselesini unuttuğunu düşünmektedir. Zira Heidegger’e göre klasik önerdiği akıl yürütme biçiminin bizi vardıracağı nokta Tanrı’yı bile bir varolan olarak telakki etmek olacaktır. Fakat ona bu durumda Tanrı’nın varlığına sebep olan başka bulmamız gerekecektir. Çünkü metafizik düşünme mantığı bunu zorunlu kılmaktadır. Bu mantık veya biçimi, varlık meselesinin, nedensellik zinciri birbirine bağlı “varolanlar”ın, zincirin en başındaki “ilk varolan”a (causa sui) bağlanmasına dayanmaktadır. Ancak varolana indirgenen da bağlanması, söz konusu düşünce geleneğinin gereğidir. Böyle geriye doğru sonsuza dek sür-git sonuçsuz olduğunu düşünen bize çözümleyecek yol önerir. bağlamda varlığının çözümlenmesi “varlık sorusunun” cevaplanması kapsamında, Dasein kavramıyla ifade ettiği insanın, mistik diyebileceğimiz ekstatik deneyimlerine dayanır. Dasein’ın varoluşsal kaygısından neşet eden, gramer yükünden kurtulmuş haletiruhiyelerine Heidegger böylece meselesini, varolanların hiçlikten varlığa gelişi perspektifinden bakarak öznel haletiruhiyelere deneyimlerle çözmeyi önermektedir. Biz çalışmada, Heidegger’in diye nitelendirilebileceğini düşündüğümüz haletiruhiyeler etrafında şekillenen yorumunu ele alacağız.